N'oluyor Lan

Çok ilginçtir, eğer bir araç ile seyahat ediyorsanız -bu araç için otobüs diyelim.. emektardır…-  ve bu seyahat sırasında, gözünüz dışarıda uzak bir noktaya ya da otobüsün içerisinde sabit bir noktaya takılmışsa… ve bu esnada içinde bulunduğunuz araç durmuşsa, ne demek istediğimi anlayamazsınız.

Ama tam bu durma esnasında, içerisinde olduğunuz aracın yanına aşağı yukarı aynı büyüklükte başka bir araç – yine otobüs olsun…- gelip durursa… yine ne demek istediğimi anlayamazsınız…

Bu durma anının hareket ile sonuçlanacağını biliyorsanız, -kırmızı ışık ya da sıkışık bir trafik olabilir…- ve içerisinde bulunduğunuz aracın yanında bulunan diğer araç hareket etmeye başladıysa, geriye doğru gidiyormuş hissine kapılırsınız… şimdi demek istediğim şeyi anlıyor olduğunuzu düşünebilirsiniz…

Ama aslında demek istediğim şey, bu “n’oluyor lan?” durumundan kurtulmak için hızlıca sağlam bir referans noktası ararız… Geriye doğru gitmemeliyiz, ileriye doğru hareket etmeliyiz.. biz sadece geriye doğru gittiğimizi  zannediyoruzdur.. Doğru referans noktasını bulduğumuzda ya da hareket ettiğimizi anladığımız anda rahatlarız… işte dediğim şey bu çabanın kendisi.. doğru noktayı bulma telaşı…

Göt olma duygusuna çok yakın bir duygudur bu.. tam olarak kendisi olmasa da.. yakındır..

Hayatın kendisi de böyle değil midir? Çok şeyin öyle olduğunu zannederiz, bir kısmı için referans noktalarını bulmaya çalışırız -hani bir çoğundan o kadar eminiz.. ileriye doğru gitmeliyiz…- pek azı için doğru referans noktasını bulur ve rahatlarız…

*Hayatın kendisi zaten göt olmak gibi değil midir?

*lan böyle yazının sonunda bağlamalı, karizmatik bir cümle ile bitirme tiribine de hastayım.. ne kadar gereksiz ve saçma sapan bir şey.. bok gibi..

Bir gün bir otobüs yolculuğunda böyle bir şey yaşarsan ve bunları düşünürsen… ve işte o anda içerisinde bulunduğun araç gerçekten geriye doğru gidiyorsa ve doğru referans noktasını bulduğunda da geriye gittiğini kendine kanıtlayabiliyorsan…

işte bu,  göt olma hissine az öncekinden daha yakındır…