Nasıl yalan atar bir insan anlamıyorum… Reklamlara bakıyorum, buzdolabından t-shirt ile çıkan adam mı ararsın, bir damla bulaşık deterjanı ile dünya kadar bulaşık yıkayan mı ararsın… ne ararsan var… Sonra insanlar neden sallıyor… Sallayacaklar tabii. “Ben bir gün şurada ******* …” ile başlayan cümlelerden sıkılmayın boşuna. Böyle ve öyle işte…
Kahve içmek dediğimiz şey ne kadar güzel. Tükettiğin sıvıya karşılık konuşmak için alan veriyor sana. “Bak, bir yerin var” demek oluyor…Kahve içmek bir bahanedir, ama aynı zamanda bir alandır kişi ya da kişiler için… O yüzden nasıl bir kahve içtiğin değildir önemli olan, kiminle ya da kimlerle içtiğin başka bir mevzudur… Kahvenin verdiği keyif buradadır… O kahve reklamları da yalandır efenim…
El yazısının şekli bazen neden değişir? Ne kadar yazmak istediğimizle ilgili olabilir mi? Mesela yeni alınmış not defterine/deftere yazılan ilk yazı genelde güzel olandır. Hatta kalemi sıkı sıkı tutan parmaklar kızarırken, dil birazcık dışarı çıkar dudakların arasından, kafanın hafif yana yatması ve harflerin kağıda dökülmesi bu güzel sahneyi tamamlar. Evet bazı anlar bok gibi yazarız yine aynı not defterine/deftere… Bu gereksiz bir gözlemdir. Tıpkı bu paragrafın kendisi gibi…
Salata yaparken, bir şeylerin kabuklarını soymaya üşenmek bir insanın karşılaşabileceği en kasvetli duygudur. Çok karmaşık bir ruh hali, kişinin kendisi için inanılmaz bir hesaplaşma anıdır. Salatanın yağını ve tuzunu ayarlamak ise dünyayı kurtarmak, son saniye basketi atmak gibi gibi bir keyif verir insana… Nedense salata, yapımında çok fazla duygu barındıran estetik bir şeydir… Ona göre…
Dünyanın en yüksek yeri ne kadar acayip bir yer. Hani gidip oturmak ve o manzarada bir şeyler içmek istesen… donarsın. Sen donarsın, götün donar, içmek istediğin o şey donar. Bir tek manzara donmaz… Bu yüzden orada oturmak bambaşka bir şeydir ve insanlar oraya gitmeye çalışır. Yoksa ne kadar anlamsız bir yer…
İnsan kendisi için özel olan başka insanları, özel bir yerlere götürür. “Burası benim özel yerim işte…” diyebilmek için yaptığını zannetmiyorum. Tabii çok bilmiş okur diyecek ki, “Lan özel hissettirmeye çalışıyor işte karşısındakini…” Madem öyle neden bunu söylemiyor? İşte garip garip işler… Oysa… Kaldırım özel, banka kuyruğu özel, otobüs durağı özel, kokoreç yediğin yer özel… ya da hiç bir yer özel değil. Kamusal alanda artistlik yapma boşuna… Evin özel işte, tuvaletin özel, tuvalette okuduğun dergi özel…
Yolculuk öncesi heyecan değişken oluyor hep. Ama hep bir şeyler oluyor orada. Bunun sebebi otobüslerde dağıtılan kekler olabilir mi? Sana olamayacağını düşündürten şey, gereksiz bir şey…
Tamam hadi bitti…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Bence...