Güvente!

Gün ortası kaçamağı ya da her ne denirse, kafayı dağıtmadan, görselleri bozmadan ele almak isterdim düşündüklerimi... İyi insan olmakla, -koruyabilmek için kendini- kötü bir leblebiye dönüşmek arasındaki çizgi, senden daha kalın değil...

Tahmin edilebilir hareketler için, göstermek gerekir içi, biraz daha, biraz fazla...Kullanılmayı düşünmekten öte güven vermek, kestirilebilir hallerde aranır... Yerine inanmayı seçmek, güvenmek için... İnançtan geleni saklıdır ya hep, ne kadar güvenilir olsa da insan, bir kez daha düşündürür inancı ve kendini haksız çıkartmama isteğini... İki şekli varken bu işin, gidip farazi olanı tutmak kolundan, kaybettirir iyiyi ve aklı karanlıkta... Tahmin edilemediğinde hareket, bırakırsın bir kenara... Tekrar tutup kaldırmak için, inanmak değil, tanımaktır çıkışta duran...

İkinci paragrafı, üç noktalar ve virgüllerden ayırıp alt alta dizersen şiir gibi duruyor... Durmuyor mu?